گیجِ خواب‌دیده

نوشته بود "میل و رغبت آدمی بر اساس فطرت به سمت جاودانگی‌ست" [نقل به مضمون].

این روزها هر چه با خود فکر می‌کنم، در پس تمام حساب و کتاب‌های ذهنم، میلی نه بر عدم و نه بر جاودانگی نمی‌یابم؛ از تصور نیستی همان قدر رعشه به تنم می‌افتد که از تصور جاودانگی!

کاش راه سومی هم بود؛ راهی مخصوصِ آدم‌هایی که خودشان‌ هم نمی‌دانند به دنبال چه هستند...